Er zijn van die momenten in je leven als moeder waarop je wel door de grond kan zakken. Momenten waarop je je enorm schuldig voelt en je je serieus afvraagt of je wel geschikt bent voor het moederschap. Troost je, dit soort momenten kennen we allemaal. En om sommige momenten kun je achteraf best lachen. Om andere dan weer niet. In deze blog deel ik míjn door-de-grond-zak-ervaringen als moeder.
- Ach, wat een schattig bedje!
Mijn man en ik hadden ons net geïnstalleerd in de ziekenhuiskamer waar ik die dag ingeleid zou worden. Aan het voeteneind van het bed stond tegen de muur een piepklein bedje. Ik zei tegen mijn man: “Kijk nou hoe schattig en klein, dat is zeker het bedje waar hij straks in komt te liggen.” Verbijsterd staarde de verpleegster me aan. Dit bleek het bedje voor als het gruwelijk mis was na de bevalling en de baby beademd of zelfs gereanimeerd moest worden. Toen pas zag ik alle slangetjes en medische toestanden rondom het bedje. Oeps! Ik denk dat ik gewoon ontzettend op mijn roze wolk zat.
2. Help! Bloed!
Toen ik voor de eerste keer de nageltjes van onze oudste moest knippen, vond ik dat best wel spannend. Wat zijn die klein! Hoe moet ik die nou in hemelsnaam knippen? Ik had van een mede mama de tip gekregen om het te doen als hij slaapt. Maar mijn zoon sliep niet zo best dus ik ging het niet riskeren om hem in die zeldzame tijd dat hij wel sliep wakker te maken. En dus besloot ik het in wakkere toestand te proberen. Maar ja, probeer dat maaiende armpje met die grijperige vingertjes dan maar eens stil te houden. Dus ik pakte zijn wijsvingertje, zette het knippertje op wat ik dacht te voelen dat het piepkleine en flinterdunne nageltje was en knip! Gelukt!
Oh nee, help wat zie ik nu? Is dat bloed? Het is bloed!! OMG ik heb mijn kind in zijn vinger geknipt!!! Overigens gaf de baby geen krimp…. Ik heb mezelf snel herpakt en snel de andere negen gedaan. Zonder bloed gelukkig. Daarna werd het steeds makkelijker.
3. Eerste keer proberen om te rollen
Op een avond was ik bezig om de voetjes van onze zoon af te drogen nadat hij uit bad kwam. Hij lag op zijn rug op het verschoonkussen op de commode en ik hield met mijn ene hand zijn enkel vast, omdat zijn beentjes zo hard spartelden, en met in mijn andere hand de handdoek droogde ik zijn voetje en teentjes af. Ineens besloot mijn zoon dat dit een perfect moment was om te proberen zich voor de eerste keer om te rollen! Hij gooide zijn gewicht in de strijd en lag binnen één seconde op de grond te huilen. Ik ben nog nooit zo geschrokken! Doordat het heel snel ging had ik niet precies gezien of hij nu op zijn hoofd was gevallen of niet. Hij huilde kort en toen was het over, wat op zich een goed teken is. Als ze niet huilen of juist heel lang blijven huilen moet je extra opletten begreep ik later. Ik heb de dokter gebeld om te overleggen maar aangezien hij verder gewoon alert was en goed dronk, hoefde ik niet met hem langs te komen. Maar oh wat voelde ik me slecht!
4. Hongerige dreumes
Tijdens onze eerste vakantie met kind zetten we onze dreumes in een restaurant in een kinderstoel en schoven deze aan aan de tafel. Onze zoon begon keihard te gillen, waarop wij riepen: “Ja-ja, je eten komt eraan!” We waren immers wat later met alles dan thuis en onze zoon was nogal een vroege eter. Bleken zijn vingertjes tussen de kinderstoel en de tafel te zitten. Ai! Mannetje toch!
5. Toren bouwen
Van de oppas kregen we een keer een filmpje doorgestuurd waarop onze dreumes een toren aan het bouwen was en de toren steeds omviel. Steeds als de toren omviel, mompelde zoonlief iets. Omdat we hoopten dat we het verkeerd verstonden, hebben we het volume harder gezet en het filmpje nog eens bekeken. Ons vermoeden klopte, hij vloekte elke keer als de toren omviel. Zou de oppas dat ook gehoord hebben? Wel knap trouwens dat hij precies wist wanneer hij dit woord kon gebruiken ? Maar daarna nog beter op onze woorden gelet!
6. Sneeuwpret
Afgelopen winter gingen we op een middag met de kinderen sleeën en in de sneeuw spelen. Dolle pret, totdat onze peuterdochter het ineens op een krijsen zette. Ze was ontroostbaar en zei verder niks meer. Ze huilde en tierde alleen maar. Nou kan ze regelmatig best wel driftig zijn dus ik zei: “Ach, ze zal wel moe zijn, laten we maar naar huis gaan.” Bij thuiskomst bleek er zoveel sneeuw in haar laarzen te zitten dat haar beentjes en voetjes helemaal rood waren van de kou. Oeps! Daar hadden we niet aan gedacht.
7. Broer en zus
Mijn zoon is aan het wisselen en zijn voortand zat los. Op een dag kreeg hij ruzie met zijn zusje. In een flits zie ik mijn dochter uithalen met haar been, mijn zoon terugdeinzen en met zijn hand voor zijn mond roepen: mijn tand, mijn tand! Het bloedde best wel, want zo los zat die tand eigenlijk nog niet. Als ze nu ruzie hebben roep ik: “Pas op! Anders ben je straks weer een tand kwijt!”
