Het is tijd. De hoogste tijd. Althans, ik ben er nog een soort van op tijd bij. Al zeg ik het zelf. Ons kind wordt over vier maanden twee jaar. De avonden duren lekker lang nu het al zo vroeg donker wordt, de films op tv worden wat mij betreft steeds slechter (plus: lang leve netflix en opnemen, zodat je zonder de reclames kunt kijken!). Dus ik ga me eraan wagen: het maken van een fotoalbum van het eerste jaar van onze spruit.
En daar struikel ik meteen al over het eerste onderwerp van keuzestress: oldskool plakken of hip digitaal? Het heeft me een paar weken hoofdbreken, googelen en sentimentele gevoelens gekost, maar het gaat gebeuren: er komt een heus DIY-inplak-fotoalbum. Waarom ik hiervoor heb gekozen? Ik ben groot fan van digitale albums, begrijp me niet verkeerd, maar soms vind ik ze wat onpersoonlijk en dat komt doordat ik er niets met de hand in kan schrijven.
In de digitale tijd waar we nu in leven worden veel zaken onpersoonlijker. Brieven sturen we elkaar weinig of niet, kaartjes maken we veelal online, lieve teksten zijn nu vaak in whatsapp geschreven in plaats van met de hand. En daarmee verdwijnt, vind ik, het persoonlijke stuk. Met je eigen handschrift, het gevoel dat je legt in wat je schrijft, komt handgeschreven tekst soms wat echter over. Bovendien, “wie schrijft, die blijft”. Ik vind het zo waardevol om nog kaartjes te hebben die door mijn overleden opa en oma geschreven zijn. Na hun dood blijven alleen hun spullen over, evenals hun handschrift. En dat handschrift is zo persoonlijk, daar zit wat mij betreft een stukje van de ziel van de eigenaar in. Noem me een sentimentele muts, maar ik hecht daar waarde aan. Dat is mijn belangrijkste reden om te gaan voor een DIY-zelf-plakken album.
Ik ben heel benieuwd naar de keuzes van andere moeders, misschien praten jullie me nog om naar een digi-album! Of, misschien hebben jullie nog tips om het DIY-album op te leuken?
