Opeens hoor ik overal de term ‘me-time’. Het is hip en eigentijds. Althans, het valt mij op dat ik opeens heel vaak hoor dat het goed is om ‘me-time’ te hebben. Mensen vragen zelfs wanneer ik ‘me-time’ ingepland heb.
Een aantal jaar geleden was dit naar mijn idee minder, maar misschien stond ik er toen minder voor open? We hadden toen één kind en inmiddels zijn dat er twee… En daarmee ook minder tijd voor mijzelf. Als de één geen aandacht wil, dan natuurlijk de ander wel. En als de één met een vriendinnetje buiten aan het spelen is, blijft er altijd nog een peuter over die ook wil spelen. En het liefst met mij.
Ik geniet enorm van onze twee kinderen en vind ze oprecht de leukste kinderen die er zijn (uiteraard helemaal objectief 😉 ) . Maar ik herken natuurlijk ook het verhaal achter ‘me-time’. Kinderen zijn heel bijzonder en ik houd enorm veel van ze, maar ze kosten ook veel aanpassing en geduld. Overdag is het balanceren tussen werk dat aandacht vraagt, alles wat er nog gedaan moet worden in huis (of wat ik zelf vind dat er gedaan moet worden, mijn vriend heeft hier een stuk minder last van 😉 ) en natuurlijk aandacht voor en tijd met de kinderen.
’s Avonds, als ze allebei slapen, is het vaak tijd voor klusjes waar we overdag niet aan toegekomen zijn. Daarna proberen we meestal wat me-time in te plannen, maar het gebeurt ook vaak dat we gewoon moe zijn. En niet te laat willen slapen, omdat onze nachten vaak gebroken zijn.
Maar hoe regel ik dan die ‘me-time’? Of de ‘us-time’, want ik denk dat het ook zo belangrijk is om regelmatig samen iets te ondernemen, zonder dat de kinderen eromheen springen en elk gesprek in hun enthousiasme onderbreken. Uiteraard heb ik ook geen recept dat voor iedereen werkt, maar hierbij wat tips die voor mij, en voor ons, goed werken:
1.Zorg voor een lieve oppas
Het liefst meerdere, die makkelijk inzetbaar zijn én waar je een goed gevoel over hebt. Er is niets vervelender dan dat je weggaat en je kinderen achterlaat bij iemand waarvan je twijfelt of ze je kinderen in slaap krijgt of dat je je afvraagt of ze het wel aan zou kunnen als er iets buiten het gewone gebeurt. Wij hebben goede ervaringen met het vinden van een oppas via internet. Er zijn diverse websites, waar je een oppas kunt zoeken. En uiteraard werkt het vinden van een oppas via-via ook goed.
2. Plan elke maand een etentje of iets anders leuks met zijn tweeën in.
Tijdens het etentje plan je weer de volgende in, zodat er altijd één in de agenda staat. Het komt meestal op het laatste moment toch niet goed uit, want er ligt nog veel werk of we zijn moe, maar ja, de oppas is al geregeld… En zodra je gaat, merk je dat het heel veel energie geeft om even samen weg te gaan.
3. Sporten
Sporten is een heel fijne manier om je hoofd even leeg te maken. Alleen te zijn met jezelf en je te focusen op je lichaam dat inspanning verricht. Ik ga vaak een rondje hardlopen. Heel laagdrempelig, want ik doe mijn schoenen aan en ga. En het hoeft ook niet lang te duren. Na een half uurtje ben ik meestal weer terug.
4. Momentjes voor jezelf
Voel je niet schuldig om kleine momentjes voor jezelf te vragen. En gun dat je partner ook. Even een uurtje in bad met een boek (alleen!) of met een vriendin wat drinken. Het is fijn en geeft heel veel energie.
5. Ga eens weg zonder kinderen
Ten slotte, misschien niet de tip die iedereen zou doen, plan af en toe een weekend weg of vakantie zonder kinderen. Samen met je partner of gewoon alleen. Het voelt als een heel ander leven waar je even in terecht komt en helpt om je weer helemaal op te laden. Om daarna weer alle geduld en liefde te kunnen geven, die je kinderen vragen en verdienen. Zo zijn wij, toen onze dochter een jaar was, samen drie weken naar China geweest. Het was een heerlijke reis, waar we nog steeds met veel plezier op terugkijken. En dochterlief had een geweldige tijd bij de opa’s en oma’s. Dit jaar ga ik alleen op reis. In mei geef ik twee trainingen in Bonaire. Uiteraard is dat werk gerelateerd, maar de dagen om de trainingen heen zijn echt voor mij alleen. Ik kijk er stiekem al naar uit
