Gapend en behoorlijk brak zit ik op de fiets naar mijn werk; het leed dat kiezen heet. Mijn perfect doorslapende dreumes was vannacht weer ontroostbaar. Maar het wordt altijd weer ochtend en als hij wakker is straalt hij weer als een zonnetje. Ik daarentegen zie eruit als iets wat een olifant heeft uitgepoept. En zo voel ik me ook.
Deze dagen, ik denk dat we ze allemaal kennen. Mama’s én papa’s. Van kleine baby’s tot peuters, er is altijd wel zo’n dag dat je het liefste in je joggingbroek rondloopt omdat je geradbraakt bent.
Ik heb een makkelijke baan, waar ik eigenlijk alles aankan wat ik wil (ok geen joggingbroek), maar op een gegeven moment merkte ik dat ik een beetje te vaak toegaf aan het Ma Flodder gevoel: haar in een ongeïnspireerde knot op mijn hoofd, spijkerbroek en lekkere trui, geen make-up en/of sieraden, maar wel met een grote kop koffie als accessoire van de dag.
Ik zeg je… DOE HET NIET! Schop jezelf uit bed als die wekker gaat, want van snoozen wordt je alleen maar brakker. Van een douche knap je altijd op. En weet je wat altijd helpt als je je maar mwèh voelt: leuke kleren. Extra leuke kleren. Mijn moeder zei vroeger altijd tegen mij als dwarse puber: ‘trek nou eens wat leuks aan dan voel je, je al een heel stuk beter’. En het is waar. Met zorg je kleren uitzoeken, je haar eens extra leuk doen, make-upje op je gezicht en je goed verzorgen. Doe eens gek en smeer wat nagellak of een lippenstiftje op en ik garandeer je dat de brakheid naar achter zakt.
Wat ook goed helpt op deze dagen: goed ontbijten en de koffie even overslaan. Ik ben sinds kort over op thee in de ochtend om mijn koffie consumptie drastisch te verminderen. Gevolg: ik ben zoveel energieker! Oók na die brakke nachten.
Dus ja, ik zat vanochtend gapend op de fiets. In mijn met zorg uitgekozen leuke kleren, nette schoenen, sieraden, make-up en haar leuk gedaan. En ok, 2 uur later voel ik me nog steeds een beetje als iets wat een olifant heeft uitgepoept, maar ik zie er in ieder geval niet meer zo uit
