Ik hoor een vrolijk gekir van boven komen en loop de trap op om mijn mannetje na zijn middagslaapje uit zijn bed te halen. Boven op de gang komt het aroma me al tegemoet en ik ben blij dat ik al gegeten heb. Wat een lucht.
Ik neem een grote hap adem en doe de deur open. Stralend kijken 2 grote blauwe ogen me aan. “Goed hè van mij mama?”, lijkt hij te zeggen. Ik moet lachen en adem in. Grote fout. Ik verwelkom de stank en knuffel mijn ventje.
Ons nieuwe ritueel is om samen de luier weg te gooien. ‘Bah’, roept hij dan heel hard. Vindt hij leuk. De luier zit inmiddels in 3 luierzakjes dus ik vind het ook allemaal weer wat leuker. We lopen naar de container en ik doe de klep open. ‘Bah’, zegt hij en laat het zakje los. Voor ik de klep dichtdoe zie ik dat er zo’n 10 luiers inzitten.
Omdat wij al ons afval scheiden hebben we niet zoveel restafval. Wel heel veel luiers. Wat zou het mooi zijn als je daar iets nuttigs mee kan doen. Dat je zo’n lekker onverantwoord kinderspeelgoed ding van plastic koopt en dat dat gemaakt is van die vieze poepluiers? Of dat je huis verwarmt wordt door energie, opgewekt uit die zware, volle, smerige ochtendluiers?
Die droom is niet meer zo ver weg, want er is in Nederland een fabriek die poepluiers recyclet! Tot bijvoorbeeld plastic of groen gas. Mijn hart gaat hier sneller van kloppen. Ik laat dus een schonere wereld achter voor mijn kind én die kakzooi helpt er nog bij ook! Gemiddeld gebruikt een kind namelijk 5000 luiers tot hij of zij zindelijk is!
In de gemeente Soest wordt al een pilot gedaan met 13 inzamelpunten, maar van mij mag het niet snel genoeg landelijk uitgevoerd worden. Kunnen we als Nederland de rest van de wereld eens een poepie laten ruiken!
Wil je meer weten? Lees dan dit artikel van de NOS: https://nos.nl/artikel/2250937-fabriek-voor-recyclen-poepluiers-komt-er-echt.html
