Ik ben Marieke en ik ben een échte voetbalmoeder. Ik ben 36 jaar en heb 2 zoons, Tim van 8 en Bram van 1, en ook nog een man waar ik al bijna 10 jaar een soort van gelukkig mee ben getrouwd. Ik werk 4 dagen per week in de zorg en schrijf zo nu en dan wat voor een website. En in mijn vrije tijd zet ik mij in voor het team van mijn zoon als coach. En dat levert heel wat schrijfmateriaal op. Lees hier mijn belevingen.
Wedstrijd 2
We spelen uit. Ik heb voor de verandering een poging gedaan om ‘bij de ingang’ te verzamelen. Tja de ingang van de kantine is ook een ingang natuurlijk. Lesje 2 ‘wees duidelijk’, staat genoteerd. Maarrrrrr: iedereen was op tijd! Dus dat scheelt weer.
Er staan 2 van die kauwgom kauwende Anita’s uitgebreid de inhoud van hun mond te tonen in hun veel te strakke spijkerbroeken met laarzen met hoge hakken. Ahhhh, de papa’s konden niet zeker, die waren er vorige week wel bij. Of wordt de vrouwelijke coach gezien als dreiging….? Ik hoop toch zó dat we op het echte grasveld spelen. Dat is hier altijd lekker pruttig aan de randen, handig met die hakjes. Hehe, beetje leedvermaak mag best, toch? En wat betreft die dreiging, weinig vormen zichtbaar in dit outfitje, no worries ladies!
Op een klein afstandje staat een sjofele vader met een sjekkie en een bierbuik. Jezus wat cliché! Ik zie ook meteen welk jochie erbij hoort. Nee, niet een dikkertje, zo flauw ben ik ook weer niet. Maar ze hebben dezelfde neus, laten we het daar maar op houden.
Rekening houden met 1 Johnny en 2 Anita’s dus, dat wordt een interessante ochtend…. Eens kijken wie de lul is. De moeder van Dylan is er ook, gezeik gegarandeerd. Top.
Tijdens de wedstrijd blijkt de Johnny (die met de bierbuik en het sjekkie, vader van Danny) een béétje fanatiek. Leuk, maar wel jammer dat hij denkt dat “godverdomme let toch eens op” of “trap dat kreng onderuit” een motiverende werking heeft op kids van 8. De ouders worden in ieder geval wel gemotiveerd, maar niet op de manier dat je als coach zou willen…. Straks maar even kijken of meneer een beetje kritiek van dit “vrouwtje” kan waarderen.
De wedstrijd verliep aardig, gelijkspel met 4 tegen 4, vooral met dank aan onze keeper Sammy. Leuk dat zijn moeder dat ook lekker hard bevestigt. Dylans ma hakt daar lekker op in. Yes, de volgende rel is losgebarsten. De Anita’s houden daar ook wel van en kijven er lekker op los en Johnny sluit ook nog lekker aan. Zal ik wel of zal ik niet…..? Uiteindelijk besluit ik tussenbeide te springen en een aantal ouders om te kopen met een bakkie koffie.
Wordt vervolgd….
