Het is midden in de nacht. Om me heen is alles donker, maar ik lig klaarwakker naar het plafond te staren. Zo in het holst van de nacht bestook ik mijn hormonale zelf met wel honderd vragen in een minuut.
Nadat het nieuws over de tweeling langzaam begint te landen bij ons, ga ik steeds meer over in de praktische modus. We moeten ineens zo veel regelen! Ik dacht vooraf: “Ach we hebben alle grote aankopen al gedaan. Dat komt goed!” How life fooled us….
Er ontstaat een lijst in mijn hoofd, steeds langer en langer, van zorgen en zaken die geregeld moeten worden. Een tweelingzwangerschap, gaat mijn lichaam dat wel trekken? Wat nou als ze ineens veel te vroeg geboren worden? Ons eenling-meisje was met 37 weken al zo klein, wat als deze twee nog kleiner zijn? Hoe moeten we het doen met onze dochter, stel dat we lang met de tweeling in het ziekenhuis zitten? Kunnen we wel voor twee baby’s een opvangplek krijgen op de drukke dinsdag en donderdag? We moeten op zoek naar een tweelingwagen, andere auto (want hierin passen geen twee maxi cosi’s en een peuterstoel) en voor twee kleintjes kinderstoelen, kleren, luiers, sparen.
In ons nieuwe huis hadden we één kamer al de naam ‘babykamer’ gegeven. Dat plan gaat echter niet door. Veel te klein voor twee, hoe gaan we dat oplossen? Hoe gaan we die eerste maanden met nachtvoedingen maal twee, ook nog goed voor ons meisje zorgen? Hoe gaan we dat later doen als ze tegelijkertijd allemaal gaan (peuter)puberen? Of studeren? Pff… Het duizelt me.
Ik lig te woelen en te draaien tot ik naast me hoor: “Lieverd, wat is er?” Ik probeer zo goed mogelijk uit te leggen aan die slaperige man naast me wat me wakker houdt. Ik geloof dat het er niet zo duidelijk uitkomt. “Weet je, morgen maken we een lijst. Dan kunnen we langzaam gaan afstrepen.” Hij trekt me naar zich toe. “Kom hier gekkie. Nu slapen, het komt allemaal goed.”
Ik nestel me dicht tegen hem aan en haal diep adem. Hij heeft vast gelijk. We hebben nog tijd zat, we hoeven het ook nu nog niet allemaal klaar en geregeld te hebben. En voor ik in slaap val flitst nog door mijn hoofd: “De komende maanden wordt Marktplaats mijn beste vriend.”
